کارگر زندانى آزاد بايد گردد !
گفتگو با نسرين رمضانعلى

يک دنياى بهتر: اخيرا جمهورى اسلامى اعمال فشار به کارگران زندانى و فعالين کارگرى را افزايش داده است. دستگيريها٬ احضارها٬ پرونده سازى و زندان کردن تشديد شده است. معنى سياسى اين تمرکز و اعمال فشار رژيم روى فعالين کارگرى چيست؟ در مقابل اين وضعيت چه بايد کرد و سياست حزب چيست؟

نسرين رمضانعلى: فشارهای کنونى بر فعالين کارگرى و اجتماعى گوشه اى از سياست سرکوب مستمر مردم ايران اند. جمهوری اسلامی از بدو سرکار آمدنش با فراخوان بنی صدر رئیس جمهور خمينى و شعار "شورا پورا مالیده" تعرض همه جانبه به طبقه کارگر را آغاز کرد. این تعرض تلاشى برای تثبيت حکومت هار اسلامی و گوشه اى از سرکوب چپ بود. در دوران جنگ 8 ساله ايران و عراق در ابعادی دیگر نان طبقه کارگر را به گرو گرفتند و تحت عنوان "ما در شرایط جنگی هستیم" هر اعتراض کارگری با سرکوب شديد روبرو شد. پایان جنگ دور دیگری از تعرض به طبقه کارگر آغاز شد. درست در همان سالها بود که کارگران نفت دست به اعتصاب و اعتراض زدند. اما اين اعتصاب را سرکوب کردند. در ادامه با اخراجها و طرح گزینش ها و مصاحبه برای استخدام٬ هزاران کارگر و چهره های فعال و محبوب و خوشنام در میان کارگران را يا بیکار و يا دستگیر و روانه زندان کردند. در دوره حکومت آخوند خاتمی باز دستگیرها و تعرض به کارگران در بخشهای صنایع دستی و کوچک به فیجع ترین شکل آغاز شد. اعتراض کارگران خاتون آباد را با گلوله جواب دادند. اعتراضات کارگران واحد شديدا سرکوب ميشود و هنوز نمايندگانشان در زندان اند. در همین مقطع است که کارگران نیشکر هفت تپه وارد فاز جدیدی از اعتراضات خود میشوند. در دوران احمدی نژاد تير خلاص زن که اعتراضات در کل جامعه ابعاد تازه ای به خود میگیرد٬ در حالی که کارگران در مقابل مجلس و ادارات دولتی تجمع میکنند و بیش از پیش در تلاش براى برپائى تشکلهای مستقل خود هستند٬ تونل مرگ برای کارگران نساجی درست میکنند تا مانع گسترش اعتراضات کارگرى شوند. ماشین سازی٬ پتروشیمها٬ کارگران ساختمانی٬ کارگران خبازیها و غیره اعتراضات را شروع میکنند. اما نمايندگان کارگران و فعالین کارگری را دسته دسته دستگیر میکنند. جمهوری اسلامی حتی از برگزارى یک مراسم ساده روز جهانی کارگر میلریزد و براى اول مه قشون ميکشد و خون ميريزد.

طى اين سه دهه در عين حال تلاش کردند شوراى اسلامی و انواع باندهاى پليسى حکومتى را به کارگران تحمیل کنند اما کارگران تنها به ریش شان خنديدند. اعمال فشار و دستگیری فعالین کارگری در شرايط امروز ادامه سرکوب کارگران در سه دهه گذشته است. ادامه سه دهه اعدام و جنايت و ترور و سرکوب سياسى شهروندان و هر مخالف سياسى است. اما تلاشهاى سرکوبگرانه و ضد کارگرى امروز حکومت توجيهات جديدترى هم دارد. ميگويند در شرايط تحريم هستيم. با بحث تحريم حقوق کارگر را نميدهند و اخراج لحظه اى را عادى کرده اند. حتى فشارها را به خانواده کارگرى گسترش داده اند و سراغ پرونده های یکی دو دهه قبل هم میروند. چرا؟ خیلی ساده است٬ حکومت از فضای تبليغات جنگی و تحریمهای اقتصادى بهره بردارى ميکند٬ فقر شديدترى به طبقه کارگر تحمیل ميکند٬ فضای ارعاب و ناامنى ایجاد ميکند٬ ميخواهد از جامعه و کارگران زهر چشم بگیرد و به سکوت وادارشان کند. دستگیری و زندانی اسالو٬ مددى٬ شهابی٬ نجاتی٬ محمد فرجی٬ شاهرخ زمانی و دهها فعال دیگر در ادامه این سیاست است . به اينها تاثيرات مخرب تحریم اقتصادى٬ اعمال سياست حذف سوبسيدها٬ بيکارى گسترده٬ اخراجهاى مستمر و پرداخت نکردن حقوق ناچيز کارگران را اضافه کنيد.

اما جمهوری اسلامی خوب میداند که فعالین و رهبران کارگری یکی دو تا و ده تا نیستند که بگیرند و خیالش راحت شود. مبارزه طبقاتی به حکم شرايط مرتبا نسلهاى جديدى از فعالين کارگرى را پرورده ميکند. به رژیم هم ثابت شده است که دستگیری فعالین کارگری عليرغم فشارى که روى خانواده هاى آنها و دوستداران طبقه کارگر ميگذارد اما قادر نشده جلو اعتصاب و اعتراض کارگرى را سد و يا حتى کاهش دهد. اگر کسی مقداری از محیط کارگری باخبر باشد متوجه این امر میشود. دستگیری فعالین منجر به خفه کردن مبارزات کارگری نشده است.

اما نکته مهم این است که امروز تعدادی از فعالین کارگرى که در زندانهای مخوف رژیم هار اسلامی هستند تحت فشارهای جسمی و روانی زیادی قرار گرفتند. بخشا این فعالین مثل رضا شهابی دست به اعتصاب غذا زدند. من همین جا از رضا شهابی ميخواهم که به اعتصاب غذایش پایان دهد. لطمه ای که اعتصاب غذا با توجه به وضعيت جسمى اش به او وارد ميکند جبران ناپذير است. اعتصاب غذا سنت کارگرى و مبارزه کارگرى نيست. درک ميکنم در شرايطى زندانى ناچار ميشود و بايد واکنشى نشان دهد اما لطمات اين اقدام قابل جبران نيست. سلامتی جسمی و روانی این زندانیان مهم است و اتفاقا تاثیر مهمی بر مبارزات هر روزه طبقه کارگر دارد . بنابراین از رضا شهابى تقاضا میکنم که به اعتصاب غذای خود پایان بدهد تا با انرژی بیشتر بتواند برای حقوق حقه کارگرى و امر آزادی و برابری همدوش ديگر کارگران تلاش کند.

برای آزادی فعالین کارگرى زندانى چه باید کرد؟
در این شرایط بايد بیشترين نیرو را برای بسیج اعتراض اختصاص داد. باید وضعيتى ايجاد کرد که دستگيرى فعال کارگرى به ضرر جمهورى اسلامى تمام شود. ميتوان و ضرورى است که در مراکز کارگری و در محلات و مناطق کارگری وسیعا متحد شد و آزادى بيقيد و شرط کارگران زندانى و زندانيان سياسى را بعنوان خواست فورى بجلو راند. صدور اطلاعيه عليه اين دستگيريها لازم است اما کافى نيست. اين رژيم دارد ميگويد دستگير ميکنم و کسى کارى از دستش بر نمى آيد. لذا ما کارگران باید با نقطه قدرتمان عليه اين وضعيت بايستيم و پيشاپيش گسترش دستگيريها و سرکوبها را منتفى کنيم. شرایط حساسی که در ایران حاکم است و ترس رژیم از نیروی متحد ما این را بیش هر زمانی ضروری کرده است که برای آزادی فعالین کارگری مبارزه ای جانانه را آغاز کنیم.

سلاح اين کار اعتصاب حمايتى است. بايد حتى اگر براى دقايقى هم شده چرخهاى تولید را از کار انداخت. موثرترين راه اينست که در مراکز کارگری در حمایت از هم طبقه های خود ماشینهای تولید را خاموش کنيم. کارگران شرکت واحد ميتوانند همزمان در هر کجا هستند اتوبوسها را متوقف کنند. نیروگاههای برق در اعتراض به این وضعیت برقهای مراکز تولیدی را مختل کنند. پتروشیمى ها٬ ماشین سازى ها٬ و در بخشهای مختلف همزمان چند دقیقه ماشین تولید را متوقف کنند. چنين اقدامى بويژه در مراکز مهم صنعتی مثل گاز و نفت تاثيرات تعيين کننده و فورى دارد. کارگران همه جا ميتوانند با نصب پلاکارتهائی برسر در کارخانه ها که بر آن نوشته شده باشد "ما خواهان آزادی فعالین کارگری هستیم" ابراز وجود کنند. در محلات کارگری مرتب این شعار نه تنها نوشته شده باشد بلکه دور هم جمع شوند و از تاکتیکها و اشکال دیگر مبارزه برای آزادی کارگران صحبت کنند. ضرورى و مبرم است که در مراکز کارگری در مجامع عمومی تصمیم بگیرند که کمیته هائی برای حمایت از کارگران زندانى ايجاد کنند و با ایجاد روابط گسترده و خبر رسانى مرتب فضاى جديدى خلق کنند. خانواده های کارگران زندانى شایسته بهترین حمایتهاى مادی و معنوی هم طبقه ايها و مردم زحمتکش و آزاديخواه هستند. باید صندوقهای کمک برای خانواده های دستگیر شده تشکیل شود. بايد به نهادهاى جهانى کارگرى از جمهورى اسلامى بدليل اذيت و آزار کارگران و خانواده هايشان شکايت کرد.

سياست حزب در این زمینه روشن است. ما با انتشار اخبار این دستگیرها٬ با سازمان دادن حرکتها و اقداماتی در حمایت از رفقای کارگر دستگیر شده٬ با طرح سياستهاى فوق و تلاش براى عملى شدن آنها تلاش ميکنيم پاسخى به اين معضل بدهيم. *